1.1          Sejarah dan perkembangan tulisan jawi.

 

1.1.1      Perkembangan Di Malaysia

·         Tulisan jawi berasal dari tulisan Arab yang sampai ke kepulauan Melayu seiring dengan kedatangan Islam.

·         Terdapat pelbagai teori kedatangan Islam ke Alam Melayu, sama ada dari timur (Cina) dan barat (Arab, Farsi dan India).

·         Asal usul istilah jawi tidak diketahui. Kemungkinan asal dari perkataan Arab al- jawah.

·         Pada mulanya orang arab menggunakan sistem tulisan arab untuk menulis bahasa Melayu tetapi timbul kekeliruan membacanya kerana sistem tulisan arab ditulis tanpa baris.

·         Justeru itu pada peringkat awalnya untuk elak kekeliruan tanda baris termasuk tasydid digunakan dalam tulisan jawi.

·         Kajian perkembangan sistem ejaan jawi banyak dilakukan oleh tokoh barat seperti Shellabear, Wilkinson, Marsden, R.O.Winstedt.

·         Manakala tokoh Melayu pula ialah Raja Ali Haji dan Muhammad Ibrahim anak Abdullah Munshi.

·         Tokoh Melayu terulung dalam kajian tulisan jawi ialah Zainal Abidin bin Ahmad (Za’ba).

·         Za’ba menyatakan antara punca ketidak-seragaman tulisan jawi ialah sistem pemvokalan, sistem ejaan suku kata terbuka dan tertutup, kepanjangan, tekanan dan intonasi, penggunaan abjad alif, waw, ya dan hamzah, pengejaan bunyi a pada akhir suku kata.

·         Za’ba membincangkan tentang kaedah ejaan jawi dalam bukunya Pelita Bahasa Melayu Penggal 1 (1940) dan buku Daftar Ejaan Jawi-Rumi (1949).

·         Tokoh lain yang menulis mengenai kaedah ejaan jawi ialah Raja Haji Muhammad Tahir Rencana Melayu (1928), Mejar Datuk Haji Muhammad Said Sulaiman Buku Katan (1936) dan Panduan Bagi Ejaan PBmPB (1936).

·         Tahun 1954, kongres Persuratan Melayu se-Malaya Kedua telah membuat perbandingan tulisan rumi dan jawi.

·         Hasilnya dalam Memorandum Mengenai Tulisan Rumi Untuk Bahasa Melayu (1954) telah menyimpulkan 11 kelebihan tulisan rumi, 1 kelebihan tulisan jawi, 12 kelemahan tulisan jawi dan 1 kelemahan tulisan rumi.