Kepentingan mempelajari Tulisan Jawi.

 

·         Tulisan Jawi Sebagai Medium Asas Pengajaran Pendidikan Islam

 

Tulisan Jawi merupakan abjad-abjad yang telah diubah suai dari huruf-huruf Arab. Kebanyakan huruf-huruf yang diubah adalah mengikut kesusaian lidah orang Melayu bagi memudahkan proses pengajaran dan pembelajaran. Antara huruf-huruf yang diubah suai seperti huruf Ga ( ض ) dan Cha ( چ). Untuk itu, tulisan Jawi telah dijadikan sebagai medium asas untuk pengajaran dan pembelajaran Pendidikan Islam di sekolah-sekolah Malaysia pada hari ini, terutamanya dalam pembelajaran al-Qur'an. Matlamat pelajaran Jawi adalah untuk melengkapkan pelajar dengan kemahiran menulis dan membaca Jawi bagi membolehkan pelajar memahami pelbagai bidang ilmu dalam Pendidikan Islam.

 

·         Mengatasi Masalah Penguasaan Dalam Pembacaan Teks

 

Kelemahan penguasaan Jawi dalam kalangan murid bukan lagi perkara baru malahan banyak kajian telah dijalankan bagi mengenalpasti punca berlakunya keadaan tersebut. Tidak ketinggalan kajian-kajian turut dijalankan untuk melihat tahap penguasaan murid-murid dalam kemahiran. Pengenalan Program j-QAF dengan satu model khusus untuk pemulihan jawi telah mula dilaksanakan pada tahun 2005. Salah satu dari model yang terkandung dalam kurikulum j-QAF ialah Model Pemulihan Jawi yang memberi penekanan untuk memberi pemulihan terhadap murid yang tercicir dalam Jawi. Kaedah yang ditekankan bagi melaksanakan P&P Model Pemulihan Jawi ini adalah untuk memperkasakan pelajar dalam bidang tilawah al-Qur’an, bidang aqidah, ibadah, Sirah Nabawi, akhlak dan jawi agar ianya lebih berkesan dan dapat dihayati serta diamalkan dalam kehidupan.

 

·         Menguasai Cabang-cabang Ilmu Dalam Bidang Pendidikan Islam

 

Banyak khazanah intelektual masyarakat lama disimpan, didokumentasikan, dan ditulis dalam tulisan Jawi. Malah, terdapat pemindahan budaya  dan pengetahuan dari negara Islam, terutama negara Arab, seperti kesusasteraan, ilmu sains, ilmu astronomi, ilmu agama, dan ilmu matematik, yang diterjemahkan ke dalam tulisan Jawi yang mempelopori kemajuan dan inovasi budaya masyarakat Asia dan Asia Tenggara. Banyak juga kitab-kitab lama yang ditulis

dalam bahasa Melayu dengan menggunakan tulisan jawi, tetapi kebanyakannya ditulis dengan menggunakan sistem ejaan jawi lama.

 

·         Lambang Kesenian dan Identiti Umat Islam

 

Tulisan Jawi mempunyai sistem ejaan dan tulisan yang paling mudah, ringkas, dan tepat. Tulisan Jawi turut mempunyai nilai estetika yang tinggi, menarik, unik, dan klasik. Tulisan ini dapat dilentur dan digayakan mengikut kemahiran, kecekapan, dan ketelitian seseorang. Tulisan Jawi mempunyai kaitan yang penting dengan literasi agama dan kehidupan beragama dalam masyarakat Melayu. Rujukan utama bagi mengukuhkan akidah masyarakat Islam  berasaskan al-Quran, hadis, sunah, kitab, dan sebagainya yang ditulis dalam tulisan Jawi atau bahasa Arab. Kelemahan generasi muda dalam tulisan Jawi menyebabkan literasi agama dalam kalangan generasi itu merosot. Banyak golongan muda Melayu tidak dapat membaca dan memahami kandungan al- Quran dan tidak dapat menggarap pengetahuan agama Islam dengan baik kerana kebanyakan mereka buta jawi. Pemesongan akidah dan kedangkalan pengetahuan agama dapat berlaku kerana kelemahan dalam tulisan Jawi. Kelemahan yang dihadapi oleh generasi muda menjadi amat kritikal apabila pengajaran dan pemelajaran agama Islam di sekolah tidak lagi mengutamakan tulisan Jawi, sebaliknya disampaikan dengan menggunakan tulisan Rumi. Ada juga guru agama yang buta Jawi, iaitu tidak tahu dan tidak cekap menulis dan membaca bahan agama dan ayat al-Quran dalam tulisan Jawi. Kelemahan yang berlaku ini kerana tidak mendapat perhatian serius daripada ibu bapa Melayu dan guru agama yang bertanggungjawab terhadap pendidikan agama, tidak dinilai dan dipantau, serta dibiarkan sebagai amalan biasa sehingga pendidikan agama di sekolah sekarang mempunyai berbagai-bagai kepincangan dan kelemahan yang sukar diatasi.

 

·         Nadi Bagi Masyarakat Melayu Yang Sinonim Dengan Agama Islam

 

Kepupusan tulisan Jawi sebagai pengantar intelektual dan tradisi keilmuan masyarakat Melayu mempunyai kesan yang amat besar dalam proses pembinaan jati diri bangsa Melayu dan pengukuhan sosiobudaya bangsa itu di negara ini. Tulisan Jawi merupakan khazanah intelektual, jati diri budaya, wacana pemikiran dan kesusasteraan, serta estetika bahasa yang penting kepada pembinaan kekuatan bangsa Melayu. Tulisan itu turut menjadi medium

yang menjalin keintiman hubungan dan siratulrahim ummah dan sebagai genre bahasa yang mempunyai kaitan yang amat unggul dan penting kepada jati diri dan unsur Islam yang mendasari kekuatan dan kekukuhan jati diri Melayu. Sejak berabad lamanya, tulisan Jawi telah memainkan peranan yang amat penting dalam mendukung perjuangan kemelayuan dan keislaman. Tulisan itu bukan sahaja mempunyai kekuatan dari segi jati diri kebangsaannya, malah kekuatan simbolisme terhadap perkembangan budaya dan bahasa Melayu. Tulisan Jawi, dari segi sejarah penakatan dan perjuangan Melayu, telah memberikan sumbangan yang besar dan banyak kepada perubahan dan kemajuan bangsa Melayu. Pendidikan Melayu berkembang dan dapat disampaikan kepada orang Melayu, khususnya generasi tua dahulu, melalui tulisan Jawi. Walau bagaimanapun, tulisan itu semakin pupus apabila mula dipinggirkan daripada sistem pendidikan negara yang mengutamakan tulisan Rumi. Secara beransur- ansur, tulisan Jawi diketepikan dan tidak lagi menjadi pengantar dalam pengajaran dan pemelajaran di sekolah.

Video translater jawi

 BUKU PEDOMAN EJAAN JAWI TERBARU BAHASA MELAYU DEWAN 

2020.

NOVASI...TAIP RUMI KELUAR JAWI SERTA ADA KAMUS LAGI....2023

 INOVASI...TAIP RUMI KELUAR JAWI SERTA ADA KAMUS LAGI....2023

BOLEH DAPATKAN MELALUI EMAIL SAHAJA...

 

1.1   Latar Belakang Ejaan Jawi Yang Disempurnakan

 

 

·         Sistem tulisan dan ejaan jawi sekarang termuat dalam buku Pedoman Ejaan Jawi Yang Disempurnakan (PEJYD) terbitan tahun 1986 (edisi kedua 1987, edisi ketiga 1993) oleh Dewan Bahasa dan Pustaka.

·         Sistem ejaan jawi terkini adalah yang dimantapkan berasaskan kaedah ejaan jawi Za’ba yang terkandunga dalam buku Daftar Ejaan Melayu Jawi-Rumi, 1949.

·         PEJYD adalah hasil rumusan Konvensyen Tulisan Jawi Peringkat Kebangsaan 1984.

·         Diselaras dan diperkemas dengan maklumat dari Konvensyen Tulisan Jawi anjuran Pusat Islam, 1991 dan Seminar Tulisan Jawi Peringkat Kebangsaan

,1993.

·         Semua maklumat dan disahkan oleh JK Teknikal Ejaan Jawi Pusat Islam dan DBP pada tahun 1993-1994.

·         Antara aspek yang ditekankan dalam PEJYD ialah:

-        Membentuk satu abjad baru ؤ bagi melambangkan fonem /v/.

-        Menentukan fungsi setiap huruf seperti hamzah, kaf, qaf.

-        Mengekalkan hukum darlung.

-        Mengekalkan hukum kaf ga.

-        Menseragamkan penulisan perkataan diftong.

-        Menetapkan kaedah penulisan kata ulang.

-        Mengekalkan ejaan tradisi.

-        Menetapkan kaedah ejaan kata terbitan dengan akhiran an dan i.

-        Menetapkan penulisan perkataan homograf.

-        Menetapkan kaedah penulisan akronim dan singkatan.

Menetapkan kaedah penulisan kata 

 SAMBUNGAN ....

·         Antara kelemahan tulisan jawi ialah kurang abjad vokal dan diftong, tiada huruf besar, sukar eja perkataan asing, bentuk abjad berubah bila disambung dan abjad tidak sesuai dengan lidah melayu seperti ص غ ف ق ش ض ذ ظ ط ح خ ع ث.

·         Kelebihan jawi ialah boleh mengeja perkataan arab menurut ejaan dan lidah arab.

·         Pada tahun 1972 Raja Mukhtaruddin Raja Mohd Dain mencadangkan penggunaan tanda baris sepenuhnya dengan mengenepikan penggunaan vokal ي و ا iaitu baris atas untuk vokal a, baris bawah untuk vokal i, baris hadapan untuk vokal u, ‘ untuk vokal o, untuk vokal e pepet dan tanpa tanda baris untuk e taling.

·         Pada tahun 1983 atas usaha DBP, Awang Mohamad Amin telah menghasilkan satu penyelidikan tulisan jawi bertajuk Satu Kajian Terhadap Kaedah Ejaan Jawi Za’ba.

·         Hasil kajian itu telah mencetus penubuhan sebuah Jawatan Kuasa Ejaan Jawi DBP untuk menyemak sistem tulisan jawi pada masa itu khususnya ejaan Za’ba.

·         Pengerusi JK tersebut Hj. Hamdan Hj Abdul Rahman menyatakan tujuan JK tersebut adalah untuk mengekalkan yang sudah kemas, melengkapkan yang kurang, mengadakan yang tiada, menjelaskan yang kabur dan mengemaskan yang longgar.

·         Cadangan JK tersebut dibengkelkan dalam Konvensyen Kebangsaan Tulisan Jawi di Terengganu pada tahun 1984.

·         Hasil dari bengkel tersebut, pada tahun 1986 diterbitkan buku Pedoman Ejaan Jawi Yang Disempurnakan oleh DBP.

·         Antara keseragaman dalam buku PEJYD ialah konsonan melambangkan huruf v, penulisan imbuhan –an, i, penulisan kata ulang dan penulisan akronim.

·         Pada tahun 1988 DBP menerbitkan buku Daftar Ejaan Rumi-Jawi.

  

1.1          Sejarah dan perkembangan tulisan jawi.

 

1.1.1      Perkembangan Di Malaysia

·         Tulisan jawi berasal dari tulisan Arab yang sampai ke kepulauan Melayu seiring dengan kedatangan Islam.

·         Terdapat pelbagai teori kedatangan Islam ke Alam Melayu, sama ada dari timur (Cina) dan barat (Arab, Farsi dan India).

·         Asal usul istilah jawi tidak diketahui. Kemungkinan asal dari perkataan Arab al- jawah.

·         Pada mulanya orang arab menggunakan sistem tulisan arab untuk menulis bahasa Melayu tetapi timbul kekeliruan membacanya kerana sistem tulisan arab ditulis tanpa baris.

·         Justeru itu pada peringkat awalnya untuk elak kekeliruan tanda baris termasuk tasydid digunakan dalam tulisan jawi.

·         Kajian perkembangan sistem ejaan jawi banyak dilakukan oleh tokoh barat seperti Shellabear, Wilkinson, Marsden, R.O.Winstedt.

·         Manakala tokoh Melayu pula ialah Raja Ali Haji dan Muhammad Ibrahim anak Abdullah Munshi.

·         Tokoh Melayu terulung dalam kajian tulisan jawi ialah Zainal Abidin bin Ahmad (Za’ba).

·         Za’ba menyatakan antara punca ketidak-seragaman tulisan jawi ialah sistem pemvokalan, sistem ejaan suku kata terbuka dan tertutup, kepanjangan, tekanan dan intonasi, penggunaan abjad alif, waw, ya dan hamzah, pengejaan bunyi a pada akhir suku kata.

·         Za’ba membincangkan tentang kaedah ejaan jawi dalam bukunya Pelita Bahasa Melayu Penggal 1 (1940) dan buku Daftar Ejaan Jawi-Rumi (1949).

·         Tokoh lain yang menulis mengenai kaedah ejaan jawi ialah Raja Haji Muhammad Tahir Rencana Melayu (1928), Mejar Datuk Haji Muhammad Said Sulaiman Buku Katan (1936) dan Panduan Bagi Ejaan PBmPB (1936).

·         Tahun 1954, kongres Persuratan Melayu se-Malaya Kedua telah membuat perbandingan tulisan rumi dan jawi.

·         Hasilnya dalam Memorandum Mengenai Tulisan Rumi Untuk Bahasa Melayu (1954) telah menyimpulkan 11 kelebihan tulisan rumi, 1 kelebihan tulisan jawi, 12 kelemahan tulisan jawi dan 1 kelemahan tulisan rumi.